او با دو دستش ، شاخه های درخت را گرفت .

   چهره اش بی درنگ تغییر کرد.

   خندان وارد خانه شد، همسر و فرزندانش به استقبالش آمدند،

    برای فرزندانش قصه گفت ، و بعد با دوستش به ایوان رفتند

    تا نوشیدنی بنوشند . از آنجا می توانستند درخت را ببینند . 

    دوستش دیگر نتوانست جلو کنجکاوی اش را بگیرد،

    و دلیل رفتار نجار را پرسید.

    نجار گفت :

    ((  این درخت مشکلات من است . موقع کار ، مشکلات فراوانی

    پیش می آید ، اما این مشکلات مال من است و ربطی به همسر 

    و فرزندانم ندارد. وقتی به خانه می رسم ، مشکلاتم را به 

    شاخه های آن درخت می آویزم . روز بعد ، وقتی می خواهم 

    سر کار بروم ، دوباره آنها را از روی شاخه بر می دارم .

    جالب این است که وقتی صبح به سراغ درخت می روم 

    تا مشکلاتم را بردارم ، خیلی از مشکلات ، دیگر آنجا نیستند ،

    و بقیه هم خیلی سبکتر شده اند . ))